'Niet invullen voor een ander' klinkt gemakkelijk, maar het is heel lastig om te luisteren naar de problemen van een ander zonder direct te vervallen in het vellen van een oordeel, het geven van je mening of van een (ongevraagd) advies.
In deze opdracht ga je ermee oefenen. Als voorbereiding denk je na over een situatie waar je in je leven mee geworsteld hebt, of over een beslissing die je moeilijk vond om te nemen. Het kan van alles zijn, bijvoorbeeld een situatie waarin je vrienden je aanmoedigden om iets te doen wat je niet wilde, of een situatie waarin je tegen de wens van je ouders in ging, of een besluit waarover je achteraf twijfelt of je wel het juiste hebt gedaan. Of misschien gaat het wel over een vriendschap/relatie die je wil verbreken, maar waar je de moed niet voor hebt; of over dat je iemand eens goed de waarheid zou willen zeggen terwijl je dat niet durft.
Ga nu in de klas een gesprek aan met een medestudent. Speel om beurten de rol van verteller en van luisteraar. Als verteller leg je de moeilijke situatie en je worsteling uit. Daarbij mag je de omstandigheden veranderen. De luisteraar mag alleen vragen stellen ter verduidelijking, maar mag geen oordeel of advies geven. De luisteraar mag wel ‘valideren’ (= bekrachtigen: bijvoorbeeld door te zeggen 'dat kan ik goed begrijpen').
De luisteraar vraagt na afloop aan de verteller of:
- de verteller zich vrij voelde om haar verhaal te doen
- de verteller zich gehoord voelde
- het de luisteraar is gelukt om de problemen bij de verteller te laten en geen oordeel of advies te geven
Wissel dan van rol. Bespreek met elkaar waarom het zo moeilijk is om je te onthouden van een oordeel en te luisteren zonder advies te geven. Wat zie je als voordeel van niet invullen voor een ander of geen meningen en adviezen te geven? Wat helpt jou om minder te oordelen en meer te luisteren?