Een goed gesprek: wat is dat?

Welk gesprek je ook voert en met wie: het is altijd belangrijk om uit te gaan van de zorgvrager en een ‘goed gesprek’ te voeren. Bij een goed gesprek wil je werkelijk weten wat de ander bezighoudt en toon je oprechte interesse. Je wil de ander beter leren kennen en begrijpen, zonder direct tot een afspraak of oplossing te komen. Een goed gesprek voldoet aan een aantal kenmerken. Het heet ook wel dialoog of samenspraak.

Een goed gesprek heb je als je:

• de tijd neemt
• echt contact maakt en actief luistert, samenvat en doorvraagt
• respect toont voor het standpunt van de ander
• je kunt verplaatsen in het standpunt van de ander (empathie)
• je oordeel kunt uitstellen en je mening en aanname even thuis laat
• uitgaat van gelijkwaardigheid
• zorgt voor ‘tweerichtingsverkeer’
• kunt zeggen wat je op je hart hebt
• niet denkt tégen anderen (geen 'ja, maar...') maar samen denkt (‘ja, en...')
• niet te snel zoekt naar een beslissing of oplossing
• het contact verdiept en meer begrip kweekt
• bewust bent van je lichaamshouding, je lichaamstaal
• je bewust bent van je positie, je rol
• rekening houdt met de privacy van de ander

Bron: Zorg voor Beter 

• Bekijk ook het thema Communiceren in de zorg en het 'Vilans live webinar: Een goed gesprek in de zorg'.

Vier waarden zelfregie

Zelfregie van zorgvragers en zorgverleners gaat uit van vier waarden:

1. Eigenaarschap: de zorgvrager beslist zelf over in te zetten zorg en ondersteuning en heeft de leiding. De zorgverlener volgt hem hierin en gaat als nodig in gesprek met de zorgvrager.
2. Kracht: krachten van zorgvragers zijn minstens zo belangrijk als de klachten. De zorgverlener vraagt krachten uit en heeft hier aandacht voor.
3. Motivatie: de motivatie van de zorgvrager is de belangrijkste maatstaf voor de keuze die de zorgvrager maakt. Als de zorgvrager niet meer zo gemotiveerd is, dan helpt de zorgverlener de zorgvrager om zijn motivatie (terug) te vinden. 
4. Contact: contacten met anderen zijn van groot belang; zorgverleners ondersteunen de zorgvrager bij het in kaart brengen en versterken van zijn contacten en het organiseren van hulp.