Deel deze pagina via:
Zorgspectrum
Gepubliceerd op: 22-02-2022
Als wijkverpleegkundige liep Laura Vink regelmatig tegen zaken aan waarvan ze dacht: “dat kan anders en handiger”. Via de zorgadviesraad van haar werkgever Zorgspectrum, zorgorganisatie in Vianen en omstreken, regelde ze deelname aan een van de schrapsessies die Vilans organiseert. ‘Iedereen is nu meer alert op het verminderen van administratieve lasten. Het staat en blijft op de agenda.'
Dingen doen zoals ze al jaren worden gedaan. Of omdat “het moet”. Het is lastig om gewoonten te doorbreken, voor vrijwel alle mensen. Zelfs als blijkt dat het helemaal niet meer “moet”. Laura Vink is niet het type om daar genoegen mee te nemen. ‘Als zorgverlener wil je het beste voor je cliënt en administratie is daarvoor soms eerder hinderlijk dan bevorderlijk. Natuurlijk moeten sommige zaken vastgelegd worden. Maar soms is dat een beetje doorgeslagen en gaat het ten koste van de tijd die je voor de cliënt hebt.’
Het kan anders
Doordat Laura het onderwerp heeft aangekaart binnen de organisatie is er een beweging op gang gekomen. ‘In eerste instantie was ik de enige die vragen stelde over processen en administraties. Maar al snel waren er meer collega’s die met dezelfde vragen zaten en daarover in gesprek gingen. Binnen de organisatie is dat goed opgepakt, zeker nadat de zorgadviesraad, een adviesorgaan van verzorgenden en verpleegkundigen, zich ook daarmee is gaan bezighouden. Doordat het onderwerp meer aandacht kreeg, konden we ook echt stappen zetten. Zo was de verplichting om bij elke wijziging in het zorgleefplan een handtekening van de cliënt of zijn vertegenwoordiger al afgeschaft, maar bij ons gebeurde dat nog steeds. Dat is nu veranderd.’
Projectgroep
Binnen Zorgspectrum is een projectgroep ingericht die de verschillende processen en verplichtingen nog eens onder de loep heeft genomen. Ook konden collega’s knelpunten aandragen. Laura Vink: ‘Zo zijn we er bijvoorbeeld op uitgekomen dat de rekenmodule voor wijkverpleegkunde niet meer door de verpleegkundigen zelf hoeft te worden ingevuld, maar dat het ook centraal gedaan kan worden. Dat bespaart de mensen in de praktijk veel tijd. Als zorgverlener heb je al niet veel tijd en dan is het fijn om de tijd die je hebt ook daadwerkelijk aan de klant te besteden in plaats van aan de administratie.’
Niet meer standaard
Een andere aanpassing die is gedaan is dat niet meer standaard alle formulieren van de risico-inventarisatie worden ingevuld. ‘Die vullen we alleen nog in als de zorgverlener ook daadwerkelijk een risico inschat. Dat zijn professionals die heel goed in staat zijn om te kijken of er risico’s zijn. Zo ja, dan wordt de lijst ingevuld. Maar als die er niet zijn, waarom zou je dan een formulier in gaan vullen over het feit dat er geen risico’s zijn?’
Kritisch blijven
Door haar werk rondom dit thema is Laura zelf een soort vraagbaak voor haar collega’s geworden. ‘Dat vind ik leuk, zeker als je merkt dat het effect heeft. Ik ben ervan overtuigd dat de mensen in de praktijk het beste weten hoe zaken efficiënter kunnen. En als je dat weet, dan moet je van je laten horen! Want pas dan kunnen dingen veranderen. “Weten” gaat vooraf aan “veranderen”.’
‘Als zorgverlener wil je het beste voor je cliënt en administratie is daarvoor soms eerder hinderlijk dan bevorderlijk.’
Blijft alert en kritisch
‘Enerzijds moeten management en staf weten waar we tegenaan lopen, anderzijds moeten zorgverleners weten waarom ze bepaalde dingen moeten doen. Want ook dat maakt het werk makkelijker. Dat is een belangrijk punt voor zorgorganisaties: leg aan je mensen uit wat en waarom het moet. Alert en kritisch blijven zijn minstens zo belangrijk, want voor je het weet zijn er weer nieuwe afspraken, protocollen en gegevens die vastgelegd moeten worden. Prima, zolang het een doel dient en efficiënt gebeurt. Ik bespreek het steeds weer in mijn team. Laten we vooral scherp blijven!’