Stel je vraag aan
onze AI-assistent
Naar hoofdinhoud Naar footer

Deel deze pagina via:

‘Handhygiëne is belangrijk voor medewerkers én bewoners’

Gepubliceerd op: 02-12-2019

'Tijdens mijn opleiding kwam het onderwerp antibioticaresistentie niet aan bod. Pas toen ik in mijn afstudeerperiode de beroepsbegeleidende leerweg deed bij Woonzorgcentrum Ruitersbos in Breda, kwam het ter sprake', vertelt verpleegkundige Amber Borburgh.

'Ik wilde daarin wat meer doen dan alleen maar het protocol voorleggen aan het team. Handhygiëne is een hot item in de zorg en ik wilde het meenemen in de hele praktijk, want het onderwerp interesseerde me heel erg.'

Waar komt die interesse vandaan?

'Toen ik helpende was, werd ik geconfronteerd met een bewoner met een antibioticumresistente bacterie in de blaas. Ik hielp die man zonder persoonlijke beschermingsmaterialen te gebruiken. Dat was echt uit onkunde, pas later werd me verteld hoe belangrijk het is om daar wél gebruik van te maken. Gelukkig is het zonder gevolgen gebleven.'

Veel ruimte voor verbetering

Sinds die tijd is Amber voorzichtiger met bijvoorbeeld medicatie ingeven en tijdens de zorg. Ze draagt handschoenen als besmettingsgevaar bestaat. 'Je weet immers nooit wie wel en niet een bacterie bij zich draagt die voor problemen kan zorgen', zegt ze. 'In november vorig jaar ging ik naar het congres over antibioticaresistentie in de ouderenzorg. Daar leerde ik veel over het belang van goede handhygiëne voor bewoners én medewerkers. Op de somatische afdeling waar ik werkte heb ik daarna een observatie gedaan, ik zag toen dat er duidelijk ruimte was voor verbetering.'

Wist u dat…?

Amber besloot te gaan werken met posters met de vraag 'Wist u dat…?', waarin ze steeds een aspect van handhygiëne belichtte voor het team. 'Dat trok de aandacht', zegt ze, 'niet alleen van de medewerkers maar ook van de bewoners, en dat was precies wat ik wilde.'

Voor de medewerkers was de poster een gespreksonderwerp in het wekelijkse evaluatieoverleg. 'Het ging dan over zaken als de landelijke richtlijnen voor handhygiëne, over antibioticaresistentie of over bronnen om aan informatie te komen', vertelt Amber. 'Het leidde altijd tot inhoudelijke discussie, over resistentie voor handalcohol bijvoorbeeld, of over hoe die de huid aantast. Dat bood mij de opening om te vertellen dat het ook mogelijk is de handen wat vaker te wassen met water en zeep. Dat is veel minder slecht voor de huid dan handalcohol en die alcohol is bovendien geen vervanger voor handen wassen.'

Grote interesse voor het onderwerp

De medewerkers bleken open te staan voor deze boodschap. 'Het leidde ook tot interesse ervoor vanuit de andere teams', vertelt Amber. 'De projectkernteams, waarin we iedere maand een ander onderwerp onder de aandacht kunnen brengen, bieden hiervoor de juiste gelegenheid. Ik heb gezien hoe in het eerste team de regels voor handhygiëne meer worden nagekomen.'

'Om te voorkomen dat dat weer inzakt, doe ik observaties en spreek ik medewerkers er ook op aan. Misschien denken ze soms "Daar heb je haar weer", maar daar kan ik wel om lachen. Het moet toch gewoon gebeuren en dat zien de medewerkers ook. De bewoners ook trouwens. Sommigen gaan nu zelf handen wassen of vragen om dit samen te doen als ze het alleen niet zo heel goed kunnen, vanwege een lichamelijke beperking. Als het nodig is om beschermende kleding te dragen, dan schrikken sommigen daar wel even van, maar als we het uitleggen, begrijpen ze het. En handschoenen gebruiken vinden ze geen probleem.'

Amber wil graag aandacht blijven besteden aan het onderwerp handhygiëne. 'Nu ik ben afgestudeerd en bij Ruitersbos blijf werken, ga ik hier dus zeker een vervolg aan geven', zegt ze. 'Al wil ik me op termijn, als ik wat meer ervaring heb opgebouwd, specialiseren in wondzorg.'