Controle of de zorguren werkelijk gemaakt zijn, was lange tijd de manier van werken. Registratie achteraf zorgde voor houvast en een gevoel van transparantie. Dit gaf het idee van extra controle, zowel door de zorgverzekeraar als het eigen management. Het riep alleen ook een gevoel van wantrouwen op. Bij de nieuwe wijze van plannen staat het vertrouwen centraal in het zorgleefplan en de professionele inschatting van de wijkverpleegkundige. Hierdoor komt er meer ruimte voor de kennis en kunde van het zorgteam. Hoe bepaal je nu de balans tussen controle en vertrouwen?
'Ze vinden het heel spannend. Dan zeggen ze: ik kan niet aantonen dat ik daar twintig minuten mee bezig ben geweest. Dan vraag ik: waarom ben je zo onzeker, waarom vind je het zo spannend? Ik denk dat het komt omdat verpleegkundigen gewend zijn te denken in rijtjes. Je leert van elkaar dat bijvoorbeeld ADL-zorg ongeveer twintig minuten moet duren.
Dit is een ongeschreven lijstje, het staat nergens zo. Maar dan weten ze dat ze goed zitten. Dat is een houvast en dat missen ze nu het zorgleefplan leidend is. Nu moet het van henzelf komen. Ik wilde het verpleegkundig inzicht aan het werk zetten. We sturen op verpleegkundig leiderschap: jij ziet de cliënt en vanuit je vak ga je daar invulling aan geven. We kennen dat wel van indicatiestelling.'